Wat hebben de tandpasta Paradontax en de Nivon-zomerkampen met elkaar gemeen? Er hangt volgens Paulien Cornelisse aan allebei “iets linksigs”. Zij wijdde er haar voorpaginacolumn in de Volkskrant (30 januari) aan. Gaat de vergelijking op?

Eerst de Paradontax. Die smaakte ooit zoutig, maar de fabrikant heeft onverwacht het procedé aangepast. En dat is zeer tegen de zin van de trouwe gebruiker.

Ik kende de zoute pasta niet, want de mijne heet gewoon Wit, van de buurtsuper. Het schuurt als een ouderwets blok groene Sunlightzeep of een Brillo-schuursponsje. Het vertroetelt je tanden niet zoals andere specialistische, therapeutische mondverzorgingsproducten. Het dient slechts één doel: reinigen. Is dat linksig? Het is puur, naar de wetten der natuur. “Je moet er even doorheen”, schrijft Cornelisse. “Het was een dagelijkse nieuwjaarsduik.”

Zo ook de Nivon-zomerkampen. Waar volgens de columnist “gedanst wordt met bergschoenen aan”. Zo was ‘t. Slapen in lekke tentjes, stamppot eten uit de grote ketel, wassen met koud water, corveediensten. En na een week bruinverbrand of doornat geregend terug naar huis. Maar wel een onvergetelijke ervaring rijker. Zou bij Paulien dezelfde belevenis nog op het netvlies staan?

De tandpastafabrikant wil volgens de eigen website “voldoen aan de behoeften en voorkeuren van onze consumenten met veilige, effectieve producten; we innoveren voortdurend al naar gelang verandering van smaken, regelgeving en nieuwe wetenschappelijke gegevens.” Intussen is Paradontax wel zouteloos geworden.

De Nivon-zomerkampen hebben geen gram zout ingeleverd. Ze gaan wel met hun tijd mee. Een yoga-uurtje in de ochtend, bootcamps, silent disco. Nog altijd kan je er ravotten en stoeien, ontdekken en speuren, onder leiding van jongvolwassenen die ooit zelf zomerkamper zijn geweest. Ze smaken nog even spicy als voorheen. En linksig.

Henk Schaaf

Klik hier voor de hele column

Meer over de zomerkampen bij Nivon?