Senioren verwenweken in Utrecht en Brabant

“Het programma, de vrijheid – ontmoeten in plaats van moeten -, gezelligheid en volledige verzorging van de verwenweken in het Koos Vorrinkhuis zijn dé redenen voor het succes. Inmiddels al veertig jaar lang!”

Dat vertellen de begeleiders Annie de Vries-Kaptein, Yvonne Teeuwen, Marion Klaassen-Jansen en Ton Bakker aan tafel in het Koos Vorrinkhuis in Lage Vuursche. In dit natuurvriendenhuis op de Utrechtse Heuvelrug worden ook komende zomer weer twee seniorenweken gehouden. Een speciale editie van de verwenweken, want dit jaar viert deze Nivon-activiteit haar veertigjarig jubileum!

De leeftijd van de deelnemers varieert van 65 tot 96 jaar, maar ook ‘jongeren’ zijn welkom. Uit heel Nederland én België komen de deelnemers naar de seniorenverwenweken. Het zijn Nivonners, en ook niet-Natuurvrienden, via mond-tot-mondreclame bekend geworden met de weken. Hoewel er vaak meer inschrijvingen zijn, kunnen er maximaal vijftig deelnemers per week meedoen; dat heeft alles te maken met de grootte van de bus.

Zo’n tien vrijwillige begeleiders, inclusief koks zorgen dat alles goed verloopt tijdens de weken. Met diëten wordt zoveel mogelijk rekening gehouden, de koks draaien er hun hand niet voor om, mits ze de eetwensen van te voren weten zodat ze er rekening mee kunnen houden, zegt Marion, coördinator van de kookploeg. “We zijn allemaal inmiddels aardig op elkaar ingespeeld.”

Anekdotes

Cor en An Donker waren al betrokken bij de seniorenweken in Morgenrood in Oirsterwijk en begonnen veertig jaar geleden ook in het Koos Vorrinkhuis, vertelt Annie, die er samen met haar man Kees zo’n twintig jaar geleden via haar schoonmoeder inrolde. “Destijds was de naam vakantieweken 50+.” Inmiddels heeft Yvonne de ’leiding/coördinatie overgenomen van Annie. Het tekent de gezelligheid: niet alleen de deelnemers komen al jarenlang, ook de ploeg zet zich al jarenlang in. Maar er is ook jonge aanwas, lacht Annie. “Zo heeft mijn kleindochter al vaker meegeholpen. Dat begon al toen ze nog maar zeven was.”

Allerlei anekdotes vliegen over tafel: over Nel Trouwborst die met tante Mien kwam (die ze verzorgde) en samen altijd prachtige kaarten zaten te maken; twee echtparen die vroeger de leiding van deze weken hadden en nu al enige jaren als deelnemers meegaan; deelnemers die de ene dag vegetariër zijn en de andere niet, afhankelijk van de gerechten; een deelnemer die letterlijk de boot en bus miste en op eigen gelegenheid terug reisde naar het natuurvriendenhuis Koos Vorrink.

Interactie

Veel deelnemers zijn al jaren van de partij, “sommigen al dertig jaar”, vertellen de vier, omdat de weken voelen als ‘een warme deken’ en dat zegt genoeg. Dat velen zo vaak terugkomen wil niet zeggen dat er sprake is van ‘kliekvorming’. “Mensen bellen elkaar vaak wel van te voren om te vragen in welke week ze gaan en ook om met elkaar een kamer te delen.” Anderen komen gewoon beide weken of schrijven in voor één week Morgenrood en één week Koos Vorrink. Het kan allemaal. Het zijn verwenweken, dus corvee is er bij het Koos Vorrinkhuis niet.

Overdag mogen de mensen aan tafel gaan zitten bij wie ze willen, de tafelschikking ’s avonds is elke keer weer anders, daar zorgen deze organisatoren voor. “De deelnemers waarderen dat, want dan kunnen ze elke keer met iemand anders praten. Hetzelfde geldt voor de begeleiders, die zitten ook her en der verspreid. Op die manier wordt er veel uitgewisseld.” Daarnaast zorgt het lopend buffet ook voor interactie.

Ont-moeten

In al die jaren is er een aantal succesnummers in het programma: de bustrips naar een museum of stad en de spelletjes/sportdag op woensdag. En op die laatste gaat het er altijd fanatiek aan toe, vertelt het viertal. “Zo zijn er zelfs deelnemers die hun eigen jeu de boulesballen meenemen om maar te winnen.”

Er wordt niets aan het toeval overgelaten want het zou vervelend zijn als de groep voor de deur van bijvoorbeeld een museum staat en dat is niet rolstoel- of rollatorvriendelijk. Dat betekent dat de te bezoeken locaties van te voren worden gecheckt op de toegankelijkheid.

Vrijdag is de standaard vrije dag waarop ’s middags jeu de boules wordt gespeeld volgens de regels van seniorenweken. Dan trekken mensen er vaak met elkaar op uit voor wandeling of fietstocht. Ook is er die dag een expositie van tekeningen en aquarellen, gemaakt tijdens de week. De loterij waarvoor iedereen een kleinigheid inbrengt, de muzikale middag, het educatieve dagdeel en het afscheidsdiner met live-muziek (als de muzikanten kunnen komen, ook vrijwilligers) zijn gewaardeerde onderdelen.

Er is niets verplicht tijdens de weken. “We bieden een programma aan en mensen kunnen meedoen. Niets moet. Het gaat om het ont-moeten.” Velen die komen, zijn alleen en vinden het beregezellig om ’s avonds zelf meegenomen spelletjes te doen samen met anderen. Ook een kamer delen hoort bij deze weken.

“We zijn bekaf aan het eind van deze weken, maar de complimenten die we krijgen doen onze vermoeidheid vergeten. En met een leuke groep staat of valt alles”, stellen Annie, Yvonne, Marion en Ton.