Met Mike Boddé over het Pieterpad

Tekst en foto: Roland Vonk

Roland Vonk, programmamaker bij Radio Rijnmond, liet zich door pianist/cabaretier Mike Boddé uitnodigen om met hem een stuk Pieterpad af te leggen. Een korte impressie van een tocht over achterafweggetjes, tot in Tranendal…

Is dat leuk? Vijftien kilometer lopen in de motregen?

Nou ja, je kiest zulk weer er natuurlijk niet op uit, maar ook wandelen in de regen kan een zeker genoegen opleveren, en je blik enorm verruimen.
Ik had er uiteraard wel eens van gehoord, van het Pieterpad, van Pieterburen in Noord-Groningen naar de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg. Maar ik geloof dat ik nog nooit op de gedachte was gekomen om dat zelf te gaan lopen. Totdat ik een uitnodiging kreeg van bevriend cabaretier en pianist Mike Boddé.

Mike heeft zich voorgenomen de hele route af te leggen, in etappes, en steeds vrienden mee te vragen. Zo krijg je beweging, je bent er even uit, je ziet wat van Nederland en je hebt als vanzelf tijd voor langere gesprekken. Mike wil ook op de een of andere manier iets doen met die gesprekken. Ik werd – mede – gevraagd als ‘materiaal’.

Wij begonnen in Haren, in de regen, en die regen hield nog een aardig tijdje aan ook. Het was zogezegd ‘genieten voor gevorderden’. Maar met de juiste instelling hoeft zulk weer je wandelplezier niet te bederven. Het regent tenslotte maar zelden de hele dag. Echte kou hoef je in juni, de maand waarin wij liepen, ook niet te verwachten. En de uitgezette route bleek echt geweldig. De markeerders hebben merkbaar moeite gedaan om je langs mooie plekjes en paadjes te voeren. Met als verrassende bonus een paadje genaamd Tranendal.
Ik maak vaker wandelingen, met mijn vrouw, met de hond. Dan zetten we de auto ergens bij een bos, park of strand, we lopen een stuk, en dat is dat. Dat blijkt toch van een andere orde dan zoiets als het Pieterpad volgen, met overnachtingen onderweg.
Als je meer dagen loopt, zoals Mike en ik hebben gedaan, zie je in rustig tempo het landschap veranderen, je belandt van het ene achterafweggetje op het andere, je dompelt je helemaal onder in een wereld waarin kerktorens de hoogste bouwwerken zijn. Dat levert echt een andere ervaring op dan een enkel rondje door het bos.

Het landschap van Groningen en Drenthe ben ik ook anders gaan zien. Ik was er wel vaker geweest, maar niet op deze manier. Een van mijn zussen heeft jaren lang in Haren gewoond, vlak onder Groningen. Geregeld langs geweest. En ik heb met mijn vrouw ook wel tripjes gemaakt naar Groningen en Friesland. Dan zie je, buiten een incidentele wandeling, dat landschap vooral vanuit de auto. En dan denk je: mooi. Wat een terechte gedachte is, maar hoe mooi het wérkelijk is, zie je helemaal niet. Je ziet het alleen maar van de buitenkant. Om het werkelijk mee te maken moet je de auto uit en er meerdere dagen doorheen trekken. Dat ben ik nu ook van plan. En als ik over een jaar of zo niet de daad bij het woord heb gevoegd, ga ik mezelf eens ernstig toespreken.

Wandelen in de regen is voor Roland Vonk (links) en Mike Boddé ‘genieten voor gevorderden’.