Op weg naar de grote Klimaatmars

Door Henk Schaaf

Het milieu. In mijn herinnering is de bezorgdheid over de toekomst van planeet Aarde begonnen met de Club van Rome die in 1972 het rapport “De grenzen aan de groei” uitbracht. Het gaf aan hoezeer de groeiende wereldeconomie afhankelijk is van fossiele brandstoffen. Dat kon zo niet langer doorgaan, waarschuwde een groep wetenschappers. Maar daarna? We gingen op de oude voet verder. Toen kwamen de zure regen en het gat in de ozonlaag. Wie horen we daar nog over? Er was Greenpeace, dat als David verzet pleegt tegen de grote industriële Goliath. En Milieudefensie: tegen het broeikaseffect, tegen atoomenergie. Actievoerders ketenden zich vast aan de hekken rond de kerncentrale Dodewaard. Links Nederland liep mee in demonstraties. Nivonleden sloten zich erbij aan. Ten slotte was er Al Gore die ons een ongemakkelijke waarheid voorhield.

Na jaren van praten en rapporten schrijven werd onverwacht een doorbraak geforceerd. December 2015, het Klimaatakkoord van Parijs. Uiteindelijk zeggen 195 landen maatregelen toe om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Doen we dat niet, dan gaan we met z’n allen naar de ratsmodee.
Nivon-activisten Magda Vodde en Ellis Kramer fietsen – bij dikke tegenwind – samen met een groep Belgen naar de Franse hoofdstad. Dertig mannen en vrouwen, van 15 tot 80 jaar. Onder de Eiffeltoren ontvouwt het duo de Natuurvriendenvlag. Taak volbracht? Nee, Ellis vervolgt de jaren daarna haar missie. 2016, fietsend naar Marrakech. “Toen we aankwamen bij de Koutoubia-moskee stond de teller exact op 3500 kilometer. Deze fietstocht heeft me meer dan ooit bewust gemaakt van droogte en verval, zó dramatisch…”

Maar nu staat de jeugd op.

De jeugd néémt de toekomst. Inderdaad, zo kan het niet langer doorgaan. Een zestienjarige Zweedse scholiere post dagelijks met een spandoek voor het parlementsgebouw in Stockholm, om aandacht te vragen voor de klimaatverandering. “Ik doe dit tot politici de voorwaarden van het Akkoord van Parijs werkelijk naleven.” Greta Thunberg, het meisje met de vlechtjes, brengt met haar eenvrouwsactie een massale beweging op gang. Belgische scholieren gaan wekelijks in Brussel de straat op. Tienduizend, dertigduizend, zeventigduizend.

De strijd onder schooltijd waait over naar Nederland. Het Haagse Malieveld stroomt vol. Nivon Natuurvrienden draagt bij met actieposters. Ja, dat kennen we wel, moppert publiek langs de zijlijn. Lekker spijbelen en meteen door naar de McDonald’s. Kom kom, niet zo zuur, lees ik in een ingezonden stuk in de krant: “Zo’n manifestatie brengt meer besef bij dan een paar lessen aardrijkskunde of maatschappijleer.”

Met zo’n vijftienduizend waren zij er. Een goed begin.

Sam van der Kris, 5-vwo in Heemstede: “De jongeren van nu moeten de problemen straks oplossen. Als we dat niet doen, is het meer dan ‘vette pech’. Over de klimaatactie is op school niet veel gesproken, maar steeds meer leeftijdsgenoten zijn bezorgd over het milieu. We gingen gewoon, met toestemming van onze ouders. En onze rector is best cool, die vond het een goed idee.”
Fenna Driessen, 4-havo in Rotterdam: “Er waren maar vijf leerlingen in onze klas achtergebleven. Alle anderen gingen naar Den Haag. Ik vind het belangrijk om me voor het klimaat in te zetten. Als wij er nú niets aan doen, komt er steeds uitstel en wordt het alleen maar slechter.”
Klasgenoot Leon de Bruijn: “Grote bedrijven kiezen voor de winst. Aan het eind van het jaar harken de ondernemers hun bonussen binnen. Politici kijken te veel naar de korte termijn, naar de volgende verkiezingen. Daarom moet de jeugd in actie komen. Onze hele school is er nu bij betrokken.”
Sidhe Both, 5-vwo in Zaanstad: “Toen Greta Thunberg begon, dacht ik meteen: wij ook! We hebben veel te verliezen. Meedoen aan deze dag gaf ons een geweldig gevoel. Ik ben blij dat het belang van het klimaat nu echt onderkend wordt, maar tegelijk kan ik bijna niet geloven dat we hier nog steeds voor moeten protesteren. Zelf probeer ik mijn bijdrage te leveren door o.a. veganistisch te eten en zo weinig mogelijk afval te produceren.”

Het Nivon staat op 10 maart op de Dam. Met vlaggen en posters. Via Facebook, Twitter en Instagram zie ik dat wij deel uitmaken van een stroom die niet meer te stuiten valt.

Waar?Dam, Amsterdam
Wanneer?10 maart 2019, vanaf 12.00
Voor wie?Iedereen met een groen hart
Meelopen in het Nivonblok?Meld je aan via facebook